معرفی ۱۰ کشوری که بیشترین نرخ پس‌انداز را دارند
زمانی که در مورد کشورهایی صحبت می‌کنیم که در صدر فهرست برترین پس‌اندازکنندگان دنیا قرار دارند، در واقع بحث‌مان بر سر کشورهایی است که نرخ پس انداز بالاتری دارند. یعنی لزوما نیازی نیست این کشورها بالاترین درآمد را داشته باشند. به عنوان مثال کشوری که در آن یک فرد معمولی ۱۰,۰۰۰ دلار درآمد کسب می‌کند و ۲,۰۰۰ دلار آن را پس انداز می‌کند، نرخ پس انداز ۲۰ درصدی دارد. یا کشور دیگری که در آن افراد سالانه ۲۰,۰۰۰ دلار از ۱۰۰,۰۰۰ دلار خود را پس انداز می‌کنند نیز همین نرخ پس انداز را خواهد داشت.
افزون بر این مسئله، روش‌های پس انداز نیز متنوع هستند. مردم می‌توانند پول خود را مستقیما پس انداز کنند، مشاغل و همچنین سازمان‌های دولتی نیز می‌توانند که همین کار را انجام دهند. نرخ پس انداز ملی، تمام این انواع مختلف پس انداز را در بر می‌گیرد. در این مقاله از توان تحلیل از داده‌های بانک جهانی در خصوص نرخ پس انداز ناخالص داخلی و متوسط درآمد در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ استفاده شده است. طیف وسیعی از کشورها نرخ پس انداز بالایی دارند و دلایل آن‌ها برای پس انداز کردن نیز به همین میزان متنوع است. فهرست برترین کشورهای پس اندازکننده نیز در طول زمان به شکل قابل ملاحظه‌ای تغییر می‌کند که در ادامه می‌توانید با آن‌ها آشنا شوید.
فهرست مطالب با دسترسی سریع
۱۰ کشور برتر پس اندازکننده
۱۰ کشور نخست از نظر پس انداز عبارت‌اند از: ماکائو، جمهوری کنگو، قطر، ایرلند، برونئی، سنگاپور، لوکزامبورگ، گابن، امارات متحده‌ی عربی و چین.
۱- ماکائو (۶۴.۳٪)
ماکائو مستعمره‌ی پیشین پرتغال، در نزدیکی هنگ کنگ واقع شده است. ماکائو نیز مانند هنگ کنگ از وضعیت منطقه‌ی ویژه‌ی اداری Special Administrative Region (SAR) چین بهره‌مند شد. این کشور با متوسط درآمد کمی بیشتر از ۱۲۹ هزار دلار به ازای هر شخص در شرایط برابری قدرت خرید، زمینه را برای نرخ پس انداز ناخالص داخلی بالای ۶۴.۳٪ فراهم کرده است.
۲- جمهوری کنگو (۶۱.۴٪)
جمهوری کنگو یک کشور آفریقایی نسبتا کوچک است که پایتخت آن برازاویل (Brazzaville) نام دارد. این کشور را نباید با همسایه‌ی بسیار بزرگ‌ترش یعنی جمهوری دموکراتیک کنگو اشتباه گرفت. متوسط تولید ناخالص داخلی سرانه (تعدیل‌شده بر اساس برابری قدرت خرید) در جمهوری کنگو چیزی در حدود ۳,۴۰۰ دلار است که این عدد در جمهوری دموکراتیک کنگو برابر است با ۱,۱۰۰ دلار. صادرات نفت در کنگو قابل توجه است که می‌توان بر همین اساس نرخ بالای درآمد و نرخ پس انداز بالاتر را نسبت به جمهوری کنگو توجیه کرد.
میان رشد اقتصادی، درآمد و نرخ پس انداز ارتباطی وجود دارد. وفور نفت نیز نرخ پس انداز بالاتر را به دنبال دارد.
به نظر می‌رسد مالیات‌های نسبتا پایین دلیل دیگری برای بالا بودن نرخ پس انداز ناخالص داخلی باشند.
۳- قطر (۵۸.۱٪)
قطر نرخ پس انداز بالای خود را که برابر است با ۵۸.۱٪ مدیون دو چیز است. یکی متوسط درآمد حدود ۹۶ هزار دلاری با در نظر گرفتن شرایط برابری قدرت خرید و دیگری صادرات نفت. افزون بر این، ریال قطری نرخ تسعیر ارز ثابتی با دلار آمریکا دارد. این مسئله در میان کشورهای خاورمیانه امری رایج است.
۴- ایرلند (۵۷.۶٪)
پس انداز ناخالص داخلی ایرلند که به اندازه‌ی ۵۷.۶٪ از تولید ناخالص داخلی است، بسیار چشم‌گیر و قابل توجه است. حتی اگر تولید ناخالص داخلی سرانه‌ی بالای این کشور را در حدود ۸۸ هزار دلار با تعدیل برابری قدرت خرید در نظر بگیریم باز هم شرایط به همین گونه است. نرخ بالای پس انداز در این کشور نیز تا حدی پاسخ به بحران بدهی‌های دولتی در منطقه‌ی اروپاست.
۵- برونئی (۵۴.۵٪)
برونئی یک کشور کوچک نفت‌خیز است که در نزدیکی اندونزی و مالزی قرار دارد. برونئی میانگین درآمدی در حدود ۶۵ هزار دلار با در نظر گرفتن برابری قدرت خرید دارد. این مسئله نرخ بالای پس انداز ۵۴.۵ درصدی این کشور را توضیح می‌دهد. آژانس سرمایه‌گذاری برونئی که مسئول اداره‌ی صندوق سرمایه ملی (SWF) این کشور است، مسئولیت بخشی از این پس انداز را نیز به عهده دارد.
۶- سنگاپور (۵۳.۸٪)
سنگاپور نرخ پس انداز ناخالص داخلی به میزان ۵۳.۸٪ دارد و میانگین درآمد در این کشور نیز با احتساب تعدیل برابری قدرت خرید حدود ۱۰۱ هزار دلار است. بیشترین میزان این اعتبار صرف صنعتی‌سازی سریع این کشور در دهه‌ی ۱۹۶۰ شده است. ساخت‌وساز موجب رشد این کشور شد و سنگاپور در کنار سایر اقتصادهای ببر نظیر هنگ کنگ، کره‌ی جنوبی و تایوان به اشتغال کامل دست یافت.
۷- لوکزامبورگ (۵۳.۴٪)
نرخ بالای پس انداز لوکزامبورگ به میزان ۵۳.۴٪، از تولید ناخالص داخلی سرانه در حدود ۱۲۱ هزار دلار با احتساب برابری قدرت خرید ناشی می‌شود. لوکزامبورگ کشوری نسبتا کوچک است اما موقعیت آن به عنوان گریزگاه مالیاتی در منطقه‌ی یورو موجب پس انداز بالا و درآمد بالای ساکنین این کشور شده است.
۸- گابن (۵۲.۲٪)
گابن یک کشور آفریقایی است که صادرات نفت در آن به شکل قابل توجهی به چشم می‌خورد. نفت گابن نقشی اساسی هم در پس انداز ناخالص داخلی این کشور دارد و هم در میانگین درآمد. نرخ پس انداز ناخالص داخلی برابر است با ۵۲.۲٪ از تولید ناخالص داخلی و میانگین درآمد نیز با احتساب برابری قدرت خرید در حدود ۱۵.۰۰ دلار است. این اعداد در مقایسه با همسایه‌های گابن، آمار قابل توجه و بالایی به شمار می‌روند.
۹- امارات متحده‌ی عربی (۴۷.۸٪)
امارات متحده‌ی عربی یکی از کشورهای خاورمیانه است که سرانه تولید ناخالص داخلی در آن با احتساب تعدیل برابری قدرت خرید ۷۰ هزار دلار است. صادرات نفت در این کشور نیز قابل توجه است. امارات متحده‌ی عربی همچنین صنعت مالی چشم‌گیری نیز دارد. نرخ پیشنهادی بهره بین بانکی امارت نقشی اساسی در امور مالی اسلامی ایفا می‌کند.
۱۰- چین (۴۴.۹٪)
نرخ پس انداز چین که ۴۴.۹٪ است با توجه به استانداردهای جهانی هم‌چنان بالاست. این مسئله عامل مهمی در رشد اقتصادی چین بوده است. با احتساب برابری قدرت خرید، متوسط درآمد سالانه در چین در سال ۲۰۱۹ به مبلغ ۱۷ هزار دلار رسید.
نرخ پس انداز، درآمد و رشد اقتصادی
در مثال‌های بالا دیدیم که میان نرخ پس انداز، درآمد و رشد اقتصادی ارتباطی وجود دارد. هرچند ماهیت اصلی این ارتباطات چندان واضح نیست. ایده‌ای که در این باره وجود دارد این است که نرخ پس انداز بالاتر منجر به رشد اقتصادی و درآمد بالاتر می‌شود. در سمت مقابل، پس انداز شخصی مطابق با پارادوکس صرفه‌جویی یا تناقض خسّت جان مینارد کینز اقتصاددان می‌تواند به رکود بینجامد. نقش پس انداز در رشد اقتصادی مسئله‌ای است که مدت‌هاست اقتصاددانان بر سر آن مباحثه می‌کنند.
حالت محتمل دیگر این است که اگر درآمد افزایش پیدا کند، مردم پول بیشتری برای پس انداز خواهند داشت. در حالی که بسیاری از کشورها در کنار پس انداز بالا درآمد بالایی هم دارند، برخی دیگر از کشورها چنین نیستند. نرخ پس انداز بالا، بیشتر از آن‌که در پی کسب درآمد بالا اتفاق بیفتد، به دلیل رشد اقتصادی بالا حاصل می‌شود.
فرض کنید که هر سال توانسته اید ۱۰٪ بیشتر کسب درآمد کنید و ۷۰٪ این میزان از افزایش درآمد را نیز پس انداز کرده‌اید. نرخ پس انداز شما به تدریج به سمت ۷۰٪ نزدیک می‌شود؛ حتی اگر سالانه بیشتر از ۳٪ هم برای مخارج خود هزینه کنید باز این مسئله پابرجاست. به این ترتیب رشد بیشتر، هم موجب مصرف بیشتر و هم موجب نرخ پس‌اندازهای بیشتر خواهد شد.
نفت و پس انداز
وفور نفت همچنین با نرخ پس انداز بالاتر همراه است. سود حاصل از صادرات نفت ممکن است به نفع ثروت‌مندانی باشد که بهتر می‌توانند پس انداز کنند. دولت‌ها همچنین گاهی پس از تمام ذخایر نفتی خود، صندوق‌های سرمایه ملی را به منظور حفظ سرمایه کشورهای خود تاسیس می‌کنند.
در نهایت ممکن است دولت‌ها قراردادهای توسعه‌ی بلندمدت را با یکی از شرکت‌های بزرگ نفتی منعقد کنند. زمانی که چنین قراردادی نوشته شود، یک مرتبه نقدینگی فراوانی به اقتصاد محلی تزریق خواهد شد. در این شرایط منطقی است که انتظار داشته باشیم نرخ پس انداز موقتا افزایش پیدا کند.
مالیات و پس انداز
مالیات‌های نسبتا پایین عامل دیگری در افزایش میزان پس انداز ناخالص داخلی به نظر می‌‌رسند. روی کاغذ مالیات‌های پایین‌تر باید منجر به بازده بالاتری برای پس‌اندازکنندگان شوند. این مسئله خود منجر به افزایش نرخ پس انداز خواهد شد. در عمل برخی از برترین کشورهای پس‌اندازکننده گریزگاه‌های مالیاتی واقعی به شمار می‌روند. برخی کشورها نیز مالیات‌های کمتری را نسبت به کشورهای همسایه دارند.
از سوی دیگر افرادی که نرخ پس انداز بالاتری دارند، به گریزگاه‌های مالیاتی نقل مکان می‌کنند. این کار حتی ممکن است در مقایسه با افزایش پس انداز از جانب سایر ساکنین، نقش پررنگ‌تری در رشد نرخ پس انداز داشته باشد.
سوالات متداول با پاسخ‌های کوتاه
پاسخ این سوال را نمی‌توان به وضوح بیان کرد. اما عواملی نظیر مالیات پایین، رشد اقتصادی و درآمد بالا عواملی هستند که می‌توانند نرخ پس انداز را افزایش دهند.
ماکائو، جمهوری کنگو، قطر، ایرلند، برونئی، سنگاپور، لوکزامبورگ، گابن، امارات متحده‌ی عربی و چین.
خیر. رشد اقتصادی عامل مهم‌تری است که می‌تواند به نرخ پس انداز بالاتر بینجامد.
سود حاصل از صادرات نفتی می‌تواند به جیب ثروت‌مندانی سرازیر شود که می‌دانند چطور می‌توان بهتر پس انداز کرد. همچنین تاسیس صندوق‌های سرمایه ملی با پول نفت نیز می‌تواند به افزایش نرخ پس انداز کمک کند.
مالیات‌های پایین‌تر می‌تواند افرادی را که پس انداز می‌کنند به سمت خود جذب کنند. از این رو این افراد با ورود به کشورهایی که گریزگاه مالیاتی هستند، می‌توانند نقش عمده‌ای در افزایش میزان پس انداز ایفا کنند.
